Soep van de boom

Met de malse blaadjes van onze maggiboom (Toona Sinensis) brengen we de hele zomer soep en andere gerechten op smaak.  Het is met voorsprong onze makkelijkst te kweken groente: gewoon plukken, van mei tot oktober! Waarom hebben niet meer tuiniers zo’n soepboom?

Ons maggiboompje staat al vijftien jaar aan de omheining van de kippenren, samen met diverse bessenstruiken. Ik haalde het plantje – toen amper 5 cm hoog – bij Vreeken, maar ik zie intussen dat ook anderen deze boom aanbieden als sierplant.

De eerste jaren groeide het heel bescheiden: zou het echt wel, zoals Plants for a Future beweert, een forse boom worden? De voorbije twee jaar echter is ons boompje exponentieel gaan groeien, en vorige winter heb ik onze maggiboom dan maar getopt, zodat ie kan vertakken – en om ‘m op plukhoogte te houden. En dat lukt. O, en de vermeerdering gebeurt door te zaaien, maar dat heb ik dus nog niet gedaan.

Wij hebben de gewone groene maggiboom, maar ik zie dat er ook een paars-rode variant is, en dat de maggiboom uitlopers maakt; daar heb ik allemaal nog geen ervaring mee. Vorstbestendig is deze boom in ieder geval, en hij heeft niks last van beestjes of zo. De blaadjes lopen hier pas echt uit in mei, en dan aromatiseren we er meteen weer onze lentesoep mee.

De smaak én de geur dan: ja, maggi, echt waar. Of uien- of kippensoep; er zitten zwavelverbindingen in, naar het schijnt – en ook veel mineralen en vitaminen en zo.  Zo te lezen is de maggiboom al héél lang dagelijkse kost in China, maar hier is ie nog niet zo bekend. Misschien staat ie al, heel anoniem, in een park in je buurt, en kun je er zo van gaan plukken. Of anders plant je er volgende winter eentje.